Zarządzanie czasem stało się w ostatnich latach jedną z kluczowych kompetencji osobistych, których odpowiednie ukształtowanie odpowiada za możliwości osiągnięcia sukcesu przez współczesnego człowieka. Czas jest dobrem egalitarnym (przysługującym wszystkim ludziom), indywidualnym zasobem, którym dysponujemy w nieograniczonym zakresie i w ramach naszej wolności przeznaczamy go na wykonywanie różnorodnych działań (praca, szkoła, rodzina).
Coraz częściej dostrzegamy swoisty paradoks: to, co określa naszą wolność – m.in. dysponowanie własnym czasem, jest jednocześnie jej ograniczeniem. Poczucie braku czasu blokuje lub modyfikuje nasze decyzje, w jakimś sensie zniewala nas, gdyż w dobie nieograniczonego i bardzo łatwego dostępu do różnych rozrywek, zabaw, lektur, spotkań
z innymi ludźmi (częściej wirtualnych niż w realu) musimy z większości oferowanych propozycji zrezygnować, co może pozostawić uczucie dyskomfortu (w postaci żalu, a nawet poczucia straty). Okazuje się zatem, że uczenie się umiejętności zarządzania własnym czasem faktycznie ma sens i wynika z zagubienia współczesnego człowieka w różnorodności dóbr,
w jakich może partycypować. Nadmiar szkodzi i trzeba wiedzieć, jak sobie z nim poradzić, aby nie zatracić siebie w przypadkowym, mało świadomym konsumowaniu rzeczywistości.
Czas wolny służy zatem:
- regeneracji organizmu (po nauce, pracy, wysiłku fizycznym),
- rozwijaniu swoich pasji i zainteresowań,
- kształtowaniu wrażliwości estetycznej,
- wzbogacaniu swojej osobowości (poprzez nowe doświadczenia, kontakty, podejmowane refleksje, przemyślenia, analizy),
- nabieraniu dystansu do spraw i zadań, które na co dzień zajmują uwagę podmiotu,
- sprawianiu sobie przyjemności.
Zarządzając więc swoim czasem i mając wokół tylko towarzystwo swoich najbliższych, uczniowie naszej szkoły w następujący sposób wykorzystują swój czas wolny:
